SPŁATY I DOPŁATY
Jednym ze sposobów zniesienia współwłasności nieruchomości jest przyznanie całej nieruchomości jednemu ze współwłaścicieli.
Sposób ten może być realizowany w drodze umowy pomiędzy współwłaścicielami albo na drodze sądowej.
Jeśli na drodze sądowej, to sąd nałoży obowiązek spłat na rzecz tych współwłaścicieli, którzy nie otrzymują nieruchomości.
Sąd może też orzec o dopłatach.
I. SPŁATY
Spłata to rodzaj wynagrodzenia za tą część nieruchomości, która zostaje „oddana” współwłaścicielowi otrzymującemu całość.
Spłaty mogą być dokonywane także w razie umownego zniesienia współwłasności.
Spłata powinna odpowiadać wartości rynkowej udziału w nieruchomości.
Jeśli współwłaściciele nie dojdą do porozumienia co do wartości nieruchomości, a co za tym idzie, co do wartości udziałów które mają być spłacone, to w celu oszacowania sąd powoła biegłego rzeczoznawcę.
W razie umownego zniesienia współwłasności współwłaściciele sami mogą zaangażować rzeczoznawcę majątkowego.
Trudności w samodzielnym oszacowaniu wartości nieruchomości pojawiają się, gdy chodzi o nieruchomość zabudowaną kilkoma budynkami o różnym przeznaczeniu.
Albo jednym budynkiem, lecz wymagającym remontu.
A także wtedy, gdy nieruchomość jest gruntowa, lecz o nietypowym kształcie lub nieatrakcyjnym położeniu.
Albo wtedy, gdy przeznaczenie gruntu w katastrze nieruchomości jest nieatrakcyjne na rynku nieruchomości.
Konieczne jest ustalenie, czy spłaty mają być jednorazowe czy ratalne, a jeśli ratalne to w jakich okresach mają być płatne i w jakich terminach.
Możliwe jest ustalenie odsetek od każdej raty.
Chodzi o odsetki za korzystanie z kapitału, czyli za to, że spłata nie jest jednorazowa lecz ratalna i uprawniony musi czekać na pełną spłatę nierzadko wiele lat.
W sądowym postępowaniu o zniesienie współwłasności spłaty mogą być rozłożone na okres maksymalnie 10 lat.
Nie ma takiego ograniczenia w razie umownego zniesienia współwłasności.
W razie nieterminowej spłaty którejkolwiek z rat przysługują odsetki ustawowe za opóźnienie.
Możliwe jest umowne ustalenie wysokości rat w innej wysokości niż wartość udziału we współwłasności.
W takim wypadku będzie to potraktowane jako nieodpłatna korzyść dla jednej ze stron i może powstać z tego powodu obowiązek podatkowy.
Spłata nie może być zbyt niska aby nie narazić się na zarzut pokrzywdzenia wierzycieli.